در این پایان نامه با عنوان «نسبت فلسفه و دین» سعی کردیم بین آراء سه فیلسوف بزرگ در این باره بحث و تحقیق کنیم و در نهایت مشترکات وافتراقات در رابطه با این موضوع اشاره شود. بنابراین با توجه به سؤالات اصلی رساله که آیا دین و فلسفه در پاسخ دادن به مسائل گوناگون هماهنگ اند یا خیر؟ یا مکمل یکدیگراند؟ بنده در طول این مدت که مشغول به تدوین این پایان نامه بودم؛ کتاب های زیادی که ربط دارد با موضوع مطالعه کردم و به این نتیجه رسیدم که فلسفه و دین مکمل همدیگرند و به همدیگر کمک می کنند. در برخی مسائل دینی عقل بشری نمی تواند پاسخ قانع کننده بدهد و باید از وحی مدد بگیرد، در مسأله معاد جسمانی بعنوان مثال ابن سینا می گوید: که راه عقلی برای اثبات این نوع معاد نیست غیر از طریق شریعت و تصدیق خبر نبوت. و در برخی مسائل، دین با کار گرفتن عقل پاسخ محکم می دهد و از نظر روشی، دین گاهی استدلال برهانی را به کار می گیرد. ابن رشد در کتاب فصل المقال جمله ای دارد که الحق لایضاد الحق منظورش این است که دین به عنوان حق و عقل و فلسفه هم به عنوان حق ضد همدیگر نیستند. استاد شهید مطهری می گوید که دین و فلسفه به همدیگر کمک می کنند، گاهی فلسفه پاسخ می دهد و گاهی دین پاسخ می دهد. در نتیجه بین این سه فیلسوف اختلاف اساسی وجود ندارد و حتی اگر باشد، کم است. فقط در روش و اسلوب بحث فرق می کند. بنده سعی کردم این رساله را چهار بخش تقسیم کنم که شامل بخش کلیات و بخش ابن سینا و بخش ابن رشد و بخش شهید مطهری و در نهایت مقایسه و تطبیق در حد توان پرداختم.