ظهیرالدین محمد بابر كه از احفاد امیر تیمور بود به هندوستان لشكر كشید
و دهلی را مركز خود قرار داد. پس از وی گروهی از فرزندانش تا مدت
چهار قرن بر هندوستان حكومت راندند. روابط تیموریان هند و پادشاهان
صفویه بسیار حسنه بود و در این زمان جماعت زیادی از ایران به هند
مجموعه آثار شهید مطهری . ج14، ص: 345
رفتند. در عصر تیموریان تمام مناصب حكومتی و مذهبی در دست
ایرانیان بود. هزاران شاعر، عارف، فقیه، مجتهد از ایران به هندوستان
رهسپار شدند و در آنجا به تبلیغات اسلامی پرداختند.
یكی از افراد بزرگی كه در زمان جهانگیر در هند مصدر خدمات زیادی شد
اعتمادالدوله میرزاغیاث بك است. وی در خراسان زندگی می كرد و از
طرف شاه طهماسب فرمانروای مرو بود. شاه طهماسب بر وی خشم گرفت و
اموال او را مصادره كرد. او ناگزیر راه هندوستان را پیش گرفت و در آگره
به دربار جلال الدین اكبر راه یافت. پس از مدتی دخترش نورجهان به
زوجیت جهانگیر درآمد و ملكه ی هندوستان شد.
بانوبگم ممتازمحل كه فرزندزاده ی میرزاغیاث بك است به عقد شاه جهان
درآمد و ملكه ی مقتدر هند شد. تاج محل كه امروز یكی از بناهای مجلل
جهان است و شاید به آن خصوصیت در جهان بی نظیر باشد، مقبره ی همین
ممتازمحل ایرانی است. در زمان نورجهان و ممتازمحل كه هردو شیعه
بودند، گروهی از ایران به هند رفتند و در آنجا خدمات مذهبی انجام دادند.