اعوذ باللّه من الشیطان الرّجیم یا أَیُّهَا اَلَّذِینَ آمَنُوا هَلْ أَدُلُّكُمْ عَلی تِجارَةٍ تُنْجِیكُمْ مِنْ عَذابٍ أَلِیمٍ. `تُؤْمِنُونَ بِاللّهِ وَ رَسُولِهِ وَ تُجاهِدُونَ فِی سَبِیلِ اَللّهِ بِأَمْوالِكُمْ وَ أَنْفُسِكُمْ ذلِكُمْ خَیْرٌ لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ. `یَغْفِرْ لَكُمْ ذُنُوبَكُمْ وَ یُدْخِلْكُمْ جَنّاتٍ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا اَلْأَنْهارُ وَ مَساكِنَ طَیِّبَةً فِی جَنّاتِ عَدْنٍ ذلِكَ اَلْفَوْزُ اَلْعَظِیمُ. `وَ أُخْری تُحِبُّونَها نَصْرٌ مِنَ اَللّهِ وَ فَتْحٌ قَرِیبٌ وَ بَشِّرِ اَلْمُؤْمِنِینَ [1]. این، خطاب دوم به اهل ایمان در این سوره ی مباركه است. خطاب اول، آیه ی دوم سوره بود. بعد از آن كه در آیه ی اول فرمود: «سَبَّحَ لِلّهِ ما فِی اَلسَّماواتِ وَ ما فِی اَلْأَرْضِ وَ هُوَ اَلْعَزِیزُ اَلْحَكِیمُ» فرمود: «یا أَیُّهَا اَلَّذِینَ آمَنُوا لِمَ تَقُولُونَ ما لا تَفْعَلُونَ» كه عرض كردیم گرچه مفاد آیه ی «لِمَ تَقُولُونَ ما لا تَفْعَلُونَ» عام است ولی همان طور كه مفسرین گفته اند، شأن نزول آیه در مورد كسانی است كه در مورد جهاد در راه خدا قبل از اینكه دستور این آیات برسد، خیلی ادعاها می كردند ولی بعد در عمل به وعده ی خود وفا نكردند. بعد آیه ی «إِنَّ اَللّهَ یُحِبُّ اَلَّذِینَ یُقاتِلُونَ فِی سَبِیلِهِ صَفًّا كَأَنَّهُمْ بُنْیانٌ مَرْصُوصٌ» بود كه باز مربوط به جهاد بود. پس از آن، آیه ی مربوط به حضرت موسی علیه السلام بود و بعد آیه ی مربوط به حضرت عیسی علیه السلام، و بعد هم راجع به اینكه اسلام كه نور خداست در عالم پهن خواهد شد، خواه كافران خوششان بیاید خواه بدشان بیاید، و در آیه ی بعد از آن، دلیل این امر آمده بود. بار دیگر مخاطب، خود مؤمنین هستند. در اینجا قرآن مجید به شكل استفهام و در لباس تجارت پیشنهاد خود را ذكر می كند.

---

[1] . صف / 10- 13.