در حقوق مدنی ایران، تألیف دكتر شایگان، صفحه ی 362
می گوید:
استقلالی كه زن در دارایی خود دارد و فقه شیعه از ابتدا آن را
شناخته است، در حقوق یونان و رم و ژرمن و تا چندی پیش
هم در حقوق غالب كشورها وجود نداشته، یعنی زن مثل صغیر
و مجنون، محجور و از تصرف در اموال خود ممنوع بوده است.
در انگلستان كه سابقاً شخصیت زن كاملاً در شخصیت شوهر
محو بود، دو قانون: یكی در 1870 و دیگری در 1882 میلادی
به اسم قانون مالكیت زن شوهردار از زن رفع حجر نمود
[1]
در ایتالیا قانون 1919 میلادی زن را از شمار محجورین خارج
كرد. در قانون مدنی آلمان (1900 میلادی) و در قانون مدنی
سوئیس (1907 میلادی) زن مثل شوهر خود اهلیت دارد.
همچنین است قانون مدنی سویت (ماده ی 100 به بعد) . ولی زن
شوهردار در حقوق پرتغال و فرانسه هنوز در عداد محجورین
است، گو كه قانون 18 فوریه ی 1938 در فرانسه تا حدی حجر
زن شوهردار را تعدیل كرده است.
رجوع شود به ورقه ی تاریخ حقوق زن در اروپا، زن و كار خارج و
به رساله ی ارث دكتر عمید.
[1] رجوع شود به
لذات فلسفه، صفحه ی 159.