راجع به اینكه اسلام تعدد زوجات را از طرفی تحدید (به
چهارتا) و از طرفی تقیید (به عدالت و استطاعت مالی و جنسی) كرد
اما قبل از اسلام بلاحد و بلاشرط بود، رجوع شود به تاریخ،
مخصوصاً اشعار فردوسی راجع به زنان خسروپرویز.
منتسكیو در صفحه ی 435 روح القوانین می گوید:
در زمان ژوستی نین چند نفر از فلاسفه ی رومی كه مورد آزار و
اذیت مسیحیان قرار گرفته و نمی خواستند مذهب مسیح را
قبول كنند، روم را ترك گفته و به دربار خسروپرویز
[1]پادشاه
جلد پنجم . ج5، ص: 331
ایران پناه آوردند و در آنجا چیزی كه بیشتر موجب حیرت
آنها شد این بود كه نه تنها تعدد زوجات مرسوم بود بلكه مردها
با زنهای دیگران آمیزش می كردند. این موضوع را اكاتیاس
مورخ رومی نقل كرده است.
[1] انوشیروان بوده نه خسروپرویز.