1. می گویند تولستوی كتاب آناكارنینای خود را این گونه آغاز می كند:

خانواده های خوشبخت همه به هم شبیه اند ولی خانواده های بدبخت هریك بدبختی خاص خود دارند.

یعنی خوشبختی یك نوع است اما بدبختی انواع گوناگون است، زیرا عوامل خوشبختی مجموعه ای است و با فقدان هركدام نوعی بدبختی پیدا می شود. این نظیر آن چیزی است كه در قرآن كریم آمده است كه راه حق یكی است و راههای باطل گوناگون است، هدایت یكی است و ضلالت انواعی دارد. در تعبیر آیة الكرسی آمده است: اللّه ولی الذین امنوا یخرجهم من الظلمات الی النور و الذین كفروا اولیاؤهم الطاغوت یخرجونهم من النور الی الظلمات.

در این آیه اولاً نور به لفظ مفرد و ظلمات به لفظ جمع آمده است و ثانیاً بیرون كننده از ظلمات به نور، واحد است و بیرون كننده از نور به ظلمات به لفظ جمع مذكر آمده است.

به طور كلی از لحاظ اجتماع نیز چنین است. عوامل فساد متعدد است و راههای زیاد دارد ولی جامعه راهش به صلاح یكی بیش نیست.

تطبیق این اصل با اصل هندسی اینكه از یك نقطه به نقطه ی دیگر بیش از یك خط مستقیم نمی توان رسم كرد ولی بی نهایت خط منحنی قابل رسم است و اینكه در قرآن راه حق «صراط مستقیم» نامیده شده و اینكه همه ی راهها باید به یك شاهراه منتهی شود.