می گویند مسجدی می ساختند، بهلول سر رسید و پرسید: چه می كنید؟ گفتند:

مسجد می سازیم. گفت: برای چه؟ پاسخ دادند: برای چه ندارد، برای رضای خدا.

بهلول خواست میزان اخلاص بانیان خیر را به خودشان بفهماند، محرمانه سفارش داد سنگی تراشیدند و روی آن نوشتند «مسجد بهلول» ؛ شبانه آن را بالای سردر مسجد نصب كرد. سازندگان مسجد روز بعد آمدند و دیدند بالای در مسجد نوشته شده است «مسجد بهلول» ، ناراحت شدند؛ بهلول را پیدا كرده به باد كتك گرفتند كه زحمات دیگران را به نام خودت قلمداد می كنی؟ ! بهلول گفت مگر شما نگفتید كه مسجد را برای خدا ساخته ایم؟ فرضاً مردم اشتباه كنند و گمان كنند كه من مسجد را ساخته ام، خدا كه اشتباه نمی كند.

چه بسا كارهای بزرگی كه از نظر ما بزرگ است و در نزد خدا پشیزی نمی ارزد.

شاید بسیاری از بناهای عظیم از معابد و مساجد و زیارتگاهها و بیمارستانها و پلها و كاروانسراها و مدرسه ها چنین سرنوشتی داشته باشند؛ حسابش با خداست.