اشكال مرگ از اینجا پیدا شده كه آن را نیستی پنداشته اند و حال آنكه مرگ برای انسان نیستی نیست، تحوّل و تطوّر است، غروب از یك نشئه و طلوع در نشئه ی دیگر است؛ به تعبیر دیگر، مرگ نیستی است ولی نه نیستی مطلق بلكه نیستی نسبی، یعنی نیستی در یك نشئه و هستی در نشئه ی دیگر.

انسان مرگ مطلق ندارد. مرگ، از دست دادن یك حالت و بدست آوردن یك حالت دیگر است و مانند هر تحول دیگری فناء نسبی است. وقتی خاك تبدیل به گیاه می شود، مرگ او رخ می دهد ولی مرگ مطلق نیست؛ خاك، شكل سابق و خواصّ پیشین خود را از دست داده و دیگر آن تجلّی و ظهوری را كه در صورت جمادی داشت ندارد؛ ولی اگر از یك حالت و وضع مرده است، در وضع و حالت دیگری زندگی یافته است.