یكی دیگر از موجبات لغزش اندیشه، گرایش به شخصیّتهاست. شخصیّتهای بزرگ تاریخی یا معاصر از نظر عظمتی كه در نفوس دارند بر روی فكر و اندیشه و تصمیم و اراده ی دیگران اثر می گذارند و در حقیقت، هم فكر و هم اراده ی دیگران را تسخیر می كنند. دیگران آنچنان می اندیشند كه آنها می اندیشند و آنچنان تصمیم می گیرند كه آنها می گیرند، دیگران در مقابل آنها استقلال فكر و اراده ی خود را از دست می دهند.

قرآن كریم ما را دعوت به استقلال فكری می كند و پیرویهای كوركورانه از اكابر و شخصیّتها را موجب شقاوت ابدی می داند، لهذا از زبان مردمی كه از این راه گمراه می شوند نقل می كند كه در قیامت می گویند:

رَبَّنا إِنّا أَطَعْنا سادَتَنا وَ كُبَراءَنا فَأَضَلُّونَا اَلسَّبِیلاَ [1] پروردگارا! ما بزرگان و اكابر خویش را پیروی و اطاعت كردیم و در نتیجه ما را گمراه ساختند.

---