مسأله ی به یگانگی رسیدن واقعیّت وجودی انسان در یك نظام روانی و در یك جهت انسانی و تكاملی و همچنین رسیدن جامعه ی انسان به یگانگی و یكپارچگی در یك نظام اجتماعی هماهنگ تكاملی، و متقابلا مسأله ی تجزیه ی شخصیّت فردی انسان به قطبهای مختلف و قطعه قطعه شدن واقعیّت وجودی او به بخشهای ناهماهنگ و تجزیه ی جامعه ی انسان به «من» ها و به گروهها و طبقات متضاد و متناقض و ناهماهنگ، مسائلی هستند كه همواره اندیشه ها را به خود معطوف داشته اند. چه باید كرد كه شخصیّت انسان از جنبه ی روانی و از نظر اجتماعی در یك جهت انسانی و تكاملی به یگانگی و وحدت (توحید) برسد؟ در اینجا سه گونه نظریّه است: ماتریالیستی، ایده آلیستی، رئالیستی.