او از نقاط ضعف مردم و جهالتهای آنان استفاده نمی كرد، بر عكس، با آن نقاط ضعف مبارزه می كرد و مردم را به جهالتشان واقف می ساخت. روزی كه ابراهیم پسر هجده ماهه اش از دنیا رفت از قضا آن روز خورشید گرفت. مردم گفتند: علّت اینكه كسوف شد مصیبتی است كه بر پیغمبر خدا وارد شد. او در مقابل این خیال جاهلانه ی مردم سكوت نكرد و از این نقطه ی ضعف استفاده نكرد، بلكه به منبر رفت و گفت:

ایّها النّاس! ماه و خورشید دو آیت از آیات خدا هستند و برای مردن كسی نمی گیرند.