نسبت به بردگان فوق العاده مهربان بود. به مردم می گفت: اینها برادران شمایند، از هر غذا كه می خورید به آنها بخورانید و از هر نوع جامه كه می پوشید آنها را بپوشانید، كار طاقت فرسا به آنها تحمیل مكنید، خودتان در كارها به آنها كمك كنید.

می گفت: آنها را به عنوان «بنده» و یا كنیز (كه مملوكیّت را می رساند) خطاب نكنید، زیرا همه مملوك خداییم و مالك حقیقی خداست، بلكه آنها را به عنوان «فتی» (جوانمرد) یا «فتاة» (جوانزن) خطاب كنید.

در شریعت اسلام تمام تسهیلات ممكن برای آزادی بردگان كه منتهی به آزادی كلّی آنها می شد فراهم شد. او شغل «نخّاسی» یعنی برده فروشی را بدترین شغلها می دانست و می گفت:

«بدترین مردم نزد خدا آدم فروشان اند. » [1]

---