زهد و ساده زیستی از اصول زندگی او بود. ساده غذا می خورد، ساده لباس می پوشید و ساده حركت می كرد. زیراندازش غالبا حصیر بود. بر روی زمین می نشست. با دست خود از بز شیر می دوشید و بر مركب بی زین و پالان سوار می شد و از اینكه كسی در ركابش حركت كند به شدّت جلوگیری می كرد. قوت غالبش نان جوین و خرما بود. كفش و جامه اش را با دست خویش وصله می كرد. در عین سادگی طرفدار فلسفه ی فقر نبود، مال و ثروت را به سود جامعه و برای صرف در راههای مشروع لازم می شمرد، می گفت:

نعم المال الصّالح للرّجل الصّالح [1].

چه نیكوست ثروتی كه از راه مشروع به دست آید برای آدمی كه شایسته ی داشتن ثروت باشد و بداند چگونه صرف كند.

و هم می فرمود:

نعم العون علی تقوی اللّه الغنی [2].

مال و ثروت كمك خوبی است برای تقوا.

---