مرحله ی دوّم حیات جاوید، قیامت كبری است. قیامت كبری بر خلاف عالم برزخ كه مربوط به فرد است و هر فردی بلافاصله وارد عالم برزخ می گردد، مربوط است به جمع، یعنی به همه ی افراد و همه ی عالم، حادثه ای است كه همه ی اشیاء و همه ی انسانها را در بر می گیرد و واقعه ای است كه برای كلّ جهان رخ می دهد، كلّ جهان وارد مرحله ی جدید و حیات جدید و نظام جدید می گردد.

قرآن كریم كه ما را از حادثه ی بزرگ قیامت آگاه كرده است ظهور این حادثه ی بزرگ را مقارن با خاموش شدن ستارگان، بی فروغ شدن خورشید، خشك شدن دریاها، هموار شدن ناهمواریها، متلاشی شدن كوهها و پیدایش لرزشها و غرّشهای عالمگیر و دگرگونیها و انقلابات عظیم و بی مانند بیان كرده است. مطابق آنچه از قرآن كریم استفاده می شود تمامی عالم به سوی انهدام و خرابی می رود و همه چیز نابود می شود و بار دیگر جهان نوسازی می شود و تولّدی دیگر می یابد و با قوانین و نظامات دیگر كه با قوانین و نظامات فعلی جهان تفاوتهای اساسی دارد، ادامه می یابد و برای همیشه باقی می ماند.

قیامت در قرآن كریم با نامها و عنوانهای مختلف خوانده شده است كه هر كدام نشان دهنده ی وضع مخصوص و نظام مخصوص حاكم بر آن است. مثلا از آن جهت كه همه ی اوّلین و آخرین در یك سطح قرار می گیرند و ترتیب زمانی آنها از بین می رود، «روز حشر» یا «روز جمع» یا «روز تلاقی» خوانده شده است و از آن جهت كه باطنها آشكار و حقایق بسته و پیچیده باز می شوند، یَوْمَ تُبْلَی اَلسَّرائِرُ [1] یا «روز نشور» نامیده شده است و از آن جهت كه فناناپذیر و جاوید است، «یوم الخلود» ، و از آن جهت كه انسانهایی سخت در حسرت و ندامت فرو می روند و احساس غبن می كنند كه چرا خود را برای چنین مرحله ای آماده نكرده اند، «یوم الحسرة» یا «یوم التّغابُن» ، و از آن جهت كه بزرگترین خبرها و عظیم ترین حادثه هاست «نبأ عظیم» خوانده شده است.

---