در ابتدا عید سعید ولادت با سعادت آزادمرد بزرگ جهان حسین بن علی (علیه السّلام) را به همه ی حضّار محترم تبریك عرض می كنم.

مجلس و مجمع ما مجمع شریفی است و از مجامع كم نظیر می باشد، زیرا از یك جنبه و از یك بعد مجمع علمی است و از جنبه و بعد دیگر مجمع دینی است. از بعد مكانی، علمی و از بعد زمانی، دینی محسوب می شود. در مكانی جمع شده ایم كه محلّ دانش است، محلّ تعلیم و تعلّم است و مركز یكی از مقدّس ترین مقدّسات بشری است؛ و در زمانی گردهم آمده ایم كه آن زمان به وجود مقدّس خاتم الانبیاء (صلّی اللّه علیه و آله) و فرزند بزرگوارش سالار شهیدان حسین بن علی (علیه السّلام) تعلّق دارد، زیرا علاوه بر آنكه امشب شب ولادت حسین بن علی است، چند روزی بیشتر از روز رستاخیز انسانیّت، روز نجات بشر، روز توحید، روز بعثت خاتم الانبیاء (صلّی اللّه علیه و آله) نمی گذرد. علی هذا این ایّام، ایّامی است كه به رهبر بزرگ انسانیّت متعلّق است.

از این نظر است كه عرض می كنم مجمع ما از جنبه و بعد مكانی، علمی و از جنبه

برای بشریّت هیچ چیز گران تر و مشئوم تر از جدایی دین و دانش نیست. این جدایی، تعادل اجتماع بشری را از بین می برد. هم دنیای قدیم و هم دنیای جدید، گاه دچار بی تعادلی شده و تعادل خود را از دست داده است. زمانی مردم گرایشهای دینی خود را جدا از علم جستجو می كردند. این، بیماری عمده ی دنیای قدیم بود، همچنانكه بیماری عمده ی دنیای جدید این است كه عدّه ای در جستجوی علم منهای دین هستند.

اكثر انحرافات و بدبختیهایی كه بشر امروز را تهدید می كند ناشی از این است كه علم را جدا از ایمان می خواهد. همای سعادت آن روز بر سر بشر سایه خواهدگسترد كه وی عمیقاً پی ببرد كه به این هر دو اصل مقدّس نیازمند است، بداند كه مرغی است كه به دو بال نیاز دارد، بالی از دانش و بالی از ایمان. به همین جهت عرض كردم مجمع ما از مجامع بسیار كم نظیر است زیرا مظهر و نشانه ای از این اتّحاد مقدّس است.

موضوعی كه دوستان عزیز از من خواسته اند تا درباره ی آن صحبت كنم «رهبری و مدیریّت در اسلام» است. موضوع، وسیع و مطلب بسیار است و من سعی خواهم كرد در این وقت كم، تا آنجا كه میسّر است این موضوع را روشن نمایم.

برای آنكه به مسأله ی رهبری و مدیریّت از نظر اسلام توجّه كنیم، با دو مفهوم از مفاهیم اسلامی باید آشنا شویم.