اهمّیت فوق العاده ی رهبری بر سه اصل مبتنی است:
اصل اوّل مربوط است به اهمیّت انسان و ذخایر و نیروهایی كه در او نهفته است
كه معمولاً خود به آنها توجّه ندارد. در اسلام به مسأله ی متوجّه كردن انسان به خود، به
عظمت و شرافت خود و نیروهای عظیمی كه در اوست، توجّه شده است. قرآن مجید
می گوید: «وقتی كه انسان را خواستیم بیافرینیم فرشتگان را امر كردیم كه به این
موجود سجده كنند»
[1]، می گوید: «انسان بر فرشتگان در تعلیم اسماء الهی پیشی
گرفت»
[2]، می گوید: آنچه در زمین است برای انسان آفریده شده است:
«هُوَ اَلَّذِی خَلَقَ
لَكُمْ ما فِی اَلْأَرْضِ جَمِیعاً» [3]،
«سَخَّرَ لَكُمْ ما فِی اَلسَّماواتِ وَ ما فِی اَلْأَرْضِ» [4]؛ ای بشر! در تو
مجموعه آثار شهید مطهری . ج3، ص: 322
چیزهاست، تو خیال نكن مشتی آب و خاك هستی، خودت را با موجودات دیگر مقایسه نكن.
[1] . مضمون آیه ی 34 سوره ی بقره.
[2] . مضمون آیه ی 31 سوره ی بقره.