حالا بیاییم وارد مسأله ی دوم بشویم: مسأله ی وحی، مسأله ی اینكه پیغمبران از خدا دستور می گرفتند، چگونه دستور می گرفتند؟ كیفیتش چگونه بوده است؟ مقدمتا این مطلب را می توانیم بگوییم كه- همان طور كه گفته اند- هیچ كس نمی تواند ادعا بكند كه من می توانم حقیقت این كار را تشریح بكنم. اگر كسی بتواند چنین ادعایی بكند خود همان پیغمبران هستند، برای اینكه این یك حالتی است، یك رابطه ای است، یك ارتباطی است نه از نوع ارتباطاتی كه افراد بشر با یكدیگر دارند یا افراد عادی بشر با اشیاء دیگری غیر از خدا دارند. كسی هیچ وقت ادعا نكرده است كه كنه و ماهیت این مطلب را می تواند تشریح بكند، ولی از این هم نباید مأیوس شد كه تا حدودی می شود درباره ی این مطلب بحث كرد، لا اقل از راه اینكه یك چیزهایی را می شود نفی كرد و درباره ی یك چیزهایی از روی قرائنی كه خود پیغمبران گفته اند می شود بحث كرد. در اینجا به طور كلی سه نظریه است.