یكی از مسائلی كه مربوط به این قضیه است و به استعداد روحی بشر و احیانا به یك قوه ی غیر مادی و جسمانی برای بشر ارجاع می شود درمانهای روانی است؛ یعنی این یك دهلیزی است برای اینكه انسان به نیروی روحی ماورای نیروی مادی و بدنی در وجود خود پی ببرد. مسأله ی درمان روانی- همین طوری كه در كتابها لا بد زیاد خوانده اید- از قدیم معمول بوده است و در عصر جدید هم كه ما در كتابها می خوانیم و خود شما آقایان مخصوصا بعضی از آقایان كه در این رشته ها كار كرده اند بهتر می دانند خودش یك مسأله ای است، كه فلاسفه روی درمانهای روانی اطباء مطالعه می كنند و برای اینها اهمیت زیادی قائل هستند. ما داستانهایی در قدیم در كتابها می خوانیم كه مثل بوعلی هم در كتابهای خودشان نقل می كنند و از همه معروفتر معالجات روانی ای است كه به محمد بن زكریای رازی نسبت می دهند و بو علی هم در كتابهای خودش آنها را نقل می كند و خود بوعلی هم گاهی دست به معالجات روانی می زده است و در تاریخ داستانها از معالجات روانی خود او هم نقل كرده اند، درباره ی افرادی كه دچار بیماری لمسی و بی حسی (بیماری فلج) بوده اند و از راه معالجات درمانی طبی و با دوا و شربت و این چیزهایی كه معمول بوده است قادر نبوده اند اینها را معالجه كنند و بعد، از طریق روحی و روانی معالجه كرده اند.