آن چیزی كه آقای بیكن آن را «بت بازاری» یا «بت نمایشی» می نامد، شما بگردید در دنیا اگر كتابی پیدا كردید كه به اندازه قرآن روی این نكته تكیه كرده باشد كه تقلید از گذشتگان انسان را به خطا می اندازد [به ما بگویید] . من یك وقت قرآن را استقصا كردم دیدم راجع به همه پیغمبران [نفی تقلید نقل شده است ] . قرآن احتجاجات پیغمبران را- كه پیغمبری با قوم خودش صحبت كرده- نقل نموده است.

می بینیم منطقها مختلف است، فقط اصول مشتركی هست. اصول مشتركی كه در همه پیغمبران است یكی این است كه همه انبیاء مردم را به توحید دعوت كرده اند و با پرستش غیر خدا مبارزه كرده اند و دیگر اینكه مردم را توجه به معاد و پاداش اعمال داده اند. یك امر مشترك دیگر شما می توانید پیدا كنید و آن این است كه همه پیغمبران كه قرآن از آنها نقل می كند، تقلید را نفی كرده اند، و الاّ ما می بینیم هر پیغمبری در محیط خودش دچار مشكلات بالخصوص بوده و متوجه آن مشكلات بوده است. مثلا تنها شعیب را می بینیم كه در قوم خودش مرتب روی مسأله نقص در مكیال و میزان یعنی تقلب در معامله فشار می آورد. معلوم می شود محیط او به این بیماری، خیلی شدید مبتلا بوده. یا لوط بر موضوع بالخصوصی خیلی اصرار می ورزد، چون قوم او مبتلا به این بیماری بوده اند. موسی به مطلب دیگری و عیسی به مطلب دیگری، ولی امری كه همه بالاتفاق درباره ی آن صحبت كرده اند، غیر از مبدأ و معاد، مسأله تقلید است، چون بلای عمومی بوده، چون واقعا یكی از چیزهایی كه بشر را به خطا می اندازد این است: انسان تمایل دارد كه فكر كند آنچه گذشتگان ما گفته اند صحیح است. چون چنین تمایلی دارد، آن را می پذیرد بعد برایش دلیل می تراشد، دلیلهای ساختگی كه برای انسان علم هم ایجاد نمی كند. اگر همان زنجیر پیروی از گذشتگان را پاره كند و به آن عقل فطری خدا دادی خودش اعتماد نماید و خودش را از هر گونه غرض و مرضی دور كند آن وقت می فهمد كه آنچه گذشتگان گفته اند صحیح است یا باطل، یا نیمی از آن صحیح و نیمی باطل است.