مثال پنجم خصوص پیدایش انسان است:

«یكی از مراحل تكامل عمومی جانوران به عقیده ی داروین پیدایش انسان است. . .

تئوری داروین دیگر به صورت اولیه طرفدار ندارد. علاوه بر قوانین تناسب با محیط، تنازع در بقاء و انتخاب اصلح كه پایه های تطور داروینی است، دانشمندان بعدی پایه ی چهارمی نیز به نام «جهش» وارد كرده اند كه خیلی به بحث و نظر ما نزدیك است و كلیدی محسوب می شود. مراد آنكه نظریه ی دو عنصری و قوانین تطور و تكامل، بدون استمداد و اقرار به پیشامدهای پیش بینی نشده یعنی جهشهایی كه یا باید معلول تصادف باشد و یا اثر دخالت یك عامل و عنصر ثالث، نمی تواند ظهور انسان را به روی صحنه ی جهان توجیه و تعلیل كند. » این هم البته مطلب خوبی است، فقط چیزی كه ما اینجا اضافه می كنیم این است كه اگر فرض كنیم اصل جهش هم- كه اصل بسیار ارزنده ای از نظر الهیون است- نبود، و ما بودیم و همان اصل تناسب با محیطی كه داروین در میان اصول دیگر خودش آورده است، باز برای ما خیلی ارزش داشت و كافی بود. «تنازع در بقا» فی حد ذاته یك اصل تقریبا عادی و طبیعی است، جنبه ی فوق العادگی ندارد. «انتخاب اصلح» هم كه در واقع انتخاب نیست (باقی ماندن و غربال شدن اصلح است از غیر اصلح) آن هم تقریبا یك امر عادی است و با قوانین عادی و طبیعی و مادی عالم سازگار است.