چنانكه دانستیم در قیاس اقترانی نتیجه در مقدمتین پراكنده است؛ مقدمه ای كه مشتمل بر اصغر است «صغری» نامیده می شود و مقدمه ای كه مشتمل بر اكبر است «كبری» خوانده می شود و البته همان طوری كه قبلاً اشاره شد خود مقدّمتین كه مولّد نتیجه هستند نمی توانند نسبت به یكدیگر بیگانه باشند، وجود یك «رابط» یا «حد مشترك» ضرورت دارد و نقش اساسی به عهده ی «حد مشترك» است؛ یعنی حد مشترك است كه اصغر و اكبر را به یكدیگر پیوند می دهد. این رابط و حد مشترك اصطلاحاً «حد وسط» نامیده می شود. مثلاً در قیاس ذیل:

آهن فلز است. فلز در حرارت منبسط می شود. پس آهن در حرارت منبسط می شود. «فلز» نقش رابط و حد وسط و یا حد مشترك را دارد. حد وسط یا حد مشترك ضرورتاً باید در صغری و كبری تكرار شود؛ یعنی هم باید در صغری وجود داشته باشد و هم در كبری، و چنانكه می بینیم مجموعاً صغری و كبری از سه ركن تشكیل می شوند كه اینها را «حدود قیاس» می نامند:

1. حد اصغر. 2. حد اكبر. 3. حد وسط یا حد مشترك. حد وسط، رابطه ی پیوند اكبر به اصغر است و هم اوست كه در هر دو مقدمه وجود دارد و سبب می شود كه مقدمتین با یكدیگر بیگانه نباشند.

اكنون می گوییم قیاس اقترانی به اعتبار «نحوه ی قرار گرفتن حد وسط در صغری و كبری» چهار صورت و شكل مختلف پیدا می كند كه به شكلهای چهار گانه معروف است.