چنانكه در آغاز سخن بیان نمودیم سخنان سوفسطی اگر چه به شكل انكار واقعیت چیده شده است ولی حقیقتا برای انكار وجود علم (ادراك جازم مطابق با واقع) سوق داده شده، چه، اگر انكار واقعیت را با تسلیم وجود علم فرض كنیم

(می دانیم چیزی نیست) نتیجه اش اثبات علم به عدم واقعیت خواهد بود و این خود یك واقعیتی است كه اثبات می شود (من، علم، خاصه ی كاشفیت علم از عدم واقع) .

و با تسلیم خاصه ی كشف در این علم و ادراك، خاصه ی كاشفیت را از سایر افراد علم سلب نمی توان كرد، و این بیان چند نكته ی زیر را نتیجه می دهد: