بدون شك سعادت از اموری نیست كه در همه ی موارد، یكسان و در یك حد پیدا
می شوند، بلكه قابل كم و زیاد و نقص و كمال و شدت و ضعف است زیرا از طرفی با
لذت و خوشی بستگی دارد و لذت، كیفیت است و قابل شدت و ضعف می باشد، و از
طرف دیگر- بعداً خواهیم گفت كه- سعادت با عامل واحد بستگی ندارد، عواملی
دارد، به هر اندازه كه عوامل سعادت بیشتر فراهم باشد سعادت كامل تر است و به هر
اندازه كه كمتر فراهم باشد سعادت ناقص تر است. بدیهی است كه اگر قبول كنیم
سعادت و خوشبختی درجات و مراتب دارد باید قبول كنیم كه شقاوت و بدبختی نیز
درجات و مراتب دارد. این مطلب احتیاجی به توضیح ندارد.