اینها در مورد انسان می گویند که در انسان در ابتدا یک استعدادی هست که به
حسب آن استعداد، امکان تعقل اشیاء را دارد؛ یعنی فعلیت تعقل در او نیست ولی
امکان تعقل اشیاء در او هست. مثلاً می گویند که یک کودک در ابتدای تکوّن در
حالی که به صورت جنین است، یا حتی در ابتدای تولد، عاقل است ولی عاقل
بالقوه، یعنی در او استعداد تعقل وجود دارد. اما چنین استعدادی مثلاً در بذر گندم
وجود ندارد. اسم این مرحله را «عقل بالقوه» یا مرحله ی «عقل هیولانی» می گذارند.