در واجب الوجود هیچکدام از ملاکهای بالا متصور نیست:
اگر بگوییم دارای وضع و مکان است، لازمه ی آن جسم بودن است. ثابت کرده ایم
که واجب الوجود جسم نیست.
مجموعه آثار شهید مطهری . ج8، ص: 206
واجب الوجود دارای زمان هم نیست، زیرا خود زمان از مرتبه ی فعل واجب است و
محال است که زمانی داشته باشد. حتی بعضی از ممکن الوجودها فوق زمان هستند.
واجب الوجود حامل معنی هم نیست. نمی شود گفت این واجب قائم به این محل
است و آن واجب قائم به محل دیگر، زیرا در این صورت واجب الوجود را باید یک
عرض و یک حالّ بدانیم که این نیز با واجب بودن منافات دارد.
یک شق باقی می ماند و آن این است که بگوییم واجب الوجودها به حسب ذات و
ماهیت با هم متفاوتند. این را نیز ثابت کرده ایم که واجب الوجود، ذاتی و ماهیتی غیر
از نفس وجوب وجود ندارد.