آنهایی كه انشاء عدد از وحدت را علی وجه العدد العددی دانسته اند، تعبیر شیخ
این بود كه: «فجعلوا الواحدة فی أوّل الترتیب» یعنی خود وحدت را عدد اول قرار
داده اند؛ كه در این صورت وحدت جزء عدد می شود، زیرا گفت: «فجعلوا الواحدة فی
أول الترتیب» در این ترتیب، خود وحدت همان شماره ی اوّل قرار گرفته. پس عدد اوّل
خود وحدت است، ثم الثنائیة، ثم الثلاثیة. وحدت یعنی یكی، ثنائی یعنی دو تایی، ثلاثی
یعنی سه تایی، و به همین ترتیب. البته شیخ بعداً خواهد گفت كه اینها در باب ثنائیّه و
ثلاثیّه، در عین اینكه معتقدند كه «دوتایی» عبارت است از جمع دو وحدت، ولی
نمی خواهند بگویند آن دو وحدتی كه از آنها ثنائیّه تشكیل شده همان وحدتی است كه
عدد اوّل را تشكیل می دهد. این جزء ایرادها و اشكالهای شیخ است كه روی آنها
بحث می كنیم. پس شیخ گفت اولین گروه درباره ی پیدایش و انشاء عدد از وحدت و در
باب پیدایش اشیاء از وحدت و در باب جهان و هستی و خلقت گفته اند كه وحدت
مجموعه آثار شهید مطهری . ج7، ص: 564
خودش اولین عدد است، بعد عدد دوتایی، بعد سه تایی، بعد چهارتایی، الی آخر.