حالا انسانی كه باید با یك ایدئولوژی زندگی كند، هر «ایدئولوژی» متّكی به یك «جهان بینی» است كه آن جهان بینی ایدئولوژی را تفسیر می كند. چون انسان فكر دارد و هر ایده ای را كه بخواهد پیروی كند عامل فكر باید درستی آن ایدئولوژی را تأیید كند تا شخص از آن ایدئولوژی پیروی كند، باید هر ایدئولوژی دارای یك جهان بینی باشد؛ یعنی هر ایدئولوژی یك ركن منطقی دارد كه آن ركن منطقی جهان بینی آن است، و یك ركن عاطفی دارد كه مربوط به احساس است. البته بهترین جهان بینی آن است كه منطق آن را تأیید كند و از طرفی آن جهان بینی الهام بخش ایده های بزرگ باشد و تضاد بین جهان بینی و ایده ها و ارزشهای آنها نباشد، بعلاوه آن جهان بینی باید آرمان خیز و قداست زا باشد. ما به یك جهان بینی بسیار عمیق نیازمندیم. پس اینها بحثهایی نیست كه بگوییم چه فایده دارد. در جهان اسلام از میان فیلسوفان و متفكرین، بدون شك عالی ترین جهان بینی فلسفی كه عرضه شده جهان بینی فلسفی صدرالمتألهین است و از دید ما كه نسبتا مطالعه ای روی فلسفه ی شرق و غرب داریم، عمقی این فلسفه دارد كه در آینده برای غرب روشن خواهد شد، هنوز زود است كه غرب آن را عمیقا درك كند. كوشش می كنم كه در این جلسه چند مسأله را كه پیوستگی بیشتری دارند مورد بحث قرار دهم.