سهم متكلمین در این مسأله مانند بسیاری از مسائل دیگر فلسفه ی اسلامی از جنبه ی منفی است، یعنی از جنبه ی ناخن زدن و تخریب است. متكلمین همواره كوشش داشته اند نظرات فلاسفه را بكوبند و در آنها تشكیك نمایند و نظرات دیگری در مقابل نظر آنها ابراز دارند؛ بالطبع زمینه را برای برخورد عقاید و آراء فراهم می كرده اند و در خلال همین اصطكاكها و تصادمها بوده كه برقی جهیده و افكار نوی پا به عرصه گذاشته است. فلسفه ی اسلامی قسمتی از پیشرفت و توسعه ی خود را مدیون تشكیكات متكلمین است.

اشكالات متكلمین در باب وجود ذهنی كه بعداً ذكر خواهد شد مسأله ی وجود ذهنی را پروراند و مشخص كرد و به شكل مسأله ای مستدل و مبرهن و پر شاخ و برگ درآورد. این مطلب از خلال مطالب آتیه روشن تر خواهد شد.