آقای طباطبایی تعبیر خیلی خوبی دارند، می گویند در قرآن آنجا كه صحبت حق و باطل می شود حق را «از خدا» می داند ولی باطل را «به اذن خدا» می داند. نمی گوید باطل از خداست، می گوید به اذن خداست. «به اذن خداست» یعنی چه؟ اذن یعنی رفع مانع كردن، اجازه دادن یعنی مانع را برداشتن. معنی «باطل به اذن خداست» این است كه خداوند مانع برای پیدایش باطل ایجاد نمی كند.

باطل از او نیست. البته «از او نیست» به این دلیل كه باطل از آن جهت كه باطل است هستی نیست كه از او باشد. شر به اذن خداست ولی از خدا نیست. در عین حال ثنویت هم نیست، نه اینكه از كانون دیگری است.