زمانی كه ابوهریره از سوی معاویه حاكم مكه بود، مردی مقداری پیاز از عكّه (همین عكّای فعلی) به مكه آورده بود تا بفروشد. كسی نخرید. پیازها ماند، امكان بردن به جای دیگر هم نبود و داشت در هوای گرم می گندید. رفت پیش ابوهریره و گفت: ابوهریره! یك ثواب می توانی بكنی؟ گفت: چه ثوابی؟ گفت: من یك مسلمانم.

به من گفته اند در مكه پیاز پیدا نمی شود و مردم مكه پیاز می خواهند. من هرچه مال التجاره داشتم همه را پیاز خریدم و به اینجا آوردم. حالا هیچ كس نمی خرد و دارد از بین می رود. تو داری یك مؤمن را نجات می دهی، یك نفس را احیا می كنی.

آیا می توانی كاری بكنی یا نه؟ گفت: بسیار خوب، روز جمعه كه نماز جمعه خوانده می شود، پیازها را در یك جای معین حاضر كن، آن وقت من می دانم. آن روز وقتی كه مردم همه جمع شدند، گفت: «اَیُّهَاالنّاسُ! سَمِعْتُ مِنْ حَبیبی رَسولِ اللّه» شنیدم از حبیبم پیغمبر كه فرمود: «مَنْ اَكَلَ بَصَلَ عَكَّةَ فی مَكَّةَ وَجَبَتْ لَهُ الْجَنَّةُ» هركس پیازعكّه را در مكه [1]بخورد بهشت بر او واجب است. یكساعته مردم تمام پیازها را خریدند. آقای ابوهریره هم خیلی در وجدانش راضی بود كه من مؤمنی را نجات دادم، تاجر مسلمانی را از ورشكستگی نجات دادم. ای خدا مرگت بدهد! مگر حدیث پیغمبر باید وسیله ی این جور چیزها باشد؟ بعدها در همین زمینه ها چه حرفها كه نگفته اند! شاید صدی نود و پنج خبرها و حدیثهایی كه در فضیلت شهرها گفته اند، چیزهایی بوده كه افراد خواسته اند به نفع خودشان بگویند. مثلاً گفته اند پیغمبر فرمود: «خَیْرُ الْقُری بیهق» (قُری به معنی اعمّ از ده و شهر است) بهترین جاها بیهق است، همین نزدیك سبزوار. پیغمبر به بیهق چكار داشت كه حالا بیاید از میان اینهمه جا بگوید: «خَیْرُ الْقُری بیهق» . چرا؟ چون فلان آقای بیهقی می خواسته برای خودش وسیله درست كند. و امثال اینها كه اگر بخواهم برایش مثال ذكر كنم الی ماشاء اللّه هست كه نمی خواهم ذكر كنم، ولی این قدر بدانید كه دین را این چیزها خراب كرده است و حال آنكه همان طور كه ایشان (علامه طباطبائی) می فرمایند جزء آداب نبوت و جزء سیره ی كلی همه ی انبیاء این بوده كه هرگز برای هدف مقدس یعنی برای حق از باطل استفاده نكردند.

---