دعوت نباید توأم با خشونت باشد، و به عبارت دیگر دعوت و تبلیغ نمی تواند
توأم با اكراه و اجبار باشد. مسأله ای است كه خیلی می پرسند: آیا اساس دعوت
اسلام بر زور و اجبار است؟ یعنی ایمان اسلام اساسش بر اجبار است؟ این، چیزی
است كه كشیشهای مسیحی در دنیا روی آن فوق العاده تبلیغ كرده اند. اسم اسلام را
گذاشته اند «دین شمشیر» یعنی دینی كه منحصراً از شمشیر استفاده می كند. شك
ندارد كه اسلام دین شمشیر هم هست و این كمالی است در اسلام نه نقصی در اسلام،
ولی آنها كه می گویند «اسلام دین شمشیر» می خواهند بگویند ابزاری كه اسلام در
دعوت خودش به كار می برد شمشیر است، یعنی چنانكه قرآن می گوید:
«
اُدْعُ إِلی سَبِیلِ رَبِّكَ بِالْحِكْمَةِ وَ اَلْمَوْعِظَةِ اَلْحَسَنَةِ وَ جادِلْهُمْ بِالَّتِی هِیَ
أَحْسَنُ . »
[1]
آنها می خواهند این طور وانمود كنند كه دستور پیغمبر اسلام این بوده: «اُدْعُ
بِالسَّیْف» . حالا كسی نیست بگوید پس چرا قرآن گفته است: «
اُدْعُ إِلی سَبِیلِ رَبِّكَ
بِالْحِكْمَةِ وَ اَلْمَوْعِظَةِ اَلْحَسَنَةِ وَ جادِلْهُمْ بِالَّتِی هِیَ أَحْسَنُ » و در عمل هم پیغمبر چنین بوده
است؟ یك نوع خَلط مبحثی می كنند، بعد می گویند اسلام دین اُدْعُ بِالسَّیْف است،
دعوت و تبلیغ كن با شمشیر. حتی در بعضی از كتابهایشان به پیغمبر اكرم اهانت
می كنند، كاریكاتور مردی را می كشند كه در یك دستش قرآن است و در دست
دیگرش شمشیر، و بالای سر افراد ایستاده كه یا باید به این قرآن ایمان بیاوری و یا
گردنت را می زنم. كشیشها از این كارها در دنیا زیاد كرده اند.