اینجاست كه انسان می فهمد كه نهضت حسینی چقدر برای جهان اسلام مفید بود و چگونه این پرده ها را درید. در آن زمان، وسایل ارتباطی كه نبود. مثلاً مردم مدینه نمی دانستند كه در شام چه می گذرد. رفت و آمد خیلی كم بود. افرادی هم كه احیاناً از مدینه به شام می رفتند، از دستگاه یزید اطلاعی نداشتند. بعد از قضیه ی امام حسین، مردم مدینه تعجب كردند كه عجب! پسر پیغمبر را كشتند؟ هیئتی را برای تحقیق به شام فرستادند كه چرا امام حسین كشته شد. پس از بازگشت این هیئت، مردم پرسیدند:

قضیه چه بود؟ گفتند: همین قدر در یك جمله به شما بگوییم كه ما در مدتی كه در آنجابودیم، دائم می گفتیم خدایا! نكند از آسمان سنگ ببارد و ما به این شكل هلاك بشویم، و نیز به شما بگوییم كه ما از نزد كسی می آییم كه كارش شراب خواری و سگ بازی و یوزبازی و میمون بازی است، كارش نواختن تار و سنتور و لهو و لعب است، كارش زناست حتی با محارم. دیگر حال، تكلیف خودتان را می دانید.

این بود كه مدینه قیام كرد، قیامی خونین. و چه افرادی كه بعد از حادثه ی كربلا به خروش آمدند (ای بسا شاعر كه بعد از مرگ زاد) . امام حسین تا زنده بود، چنین سخنانی را می گفت: «وَ عَلی الْاِسْلامِ السَّلامُ اِذْ قَدْ بُلِیَتِ الْاُمَّةُ بِراعٍ مِثْلِ یَزیدَ» [1]دیگر فاتحه ی اسلام را بخوانید اگر نگهبانش این شخص باشد. ولی آن وقت كسی نمی فهمید.

اما وقتی شهید شد، شهادت او دنیای اسلام را تكان داد. تازه افراد حركت كردند و رفتند از نزدیك دیدند و فهمیدند كه آنچه را آنها در آیینه نمی دیدند حسین در خشت خام می دیده است. آن وقت سخن حسین علیه السلام را تصدیق كردند و گفتند او آن روز راست می گفت.

و صلّی اللّه علی محمّد و آله الطاهرین. نسألك اللّهمّ و ندعوك باسمك العظیم الاعظم الاجلّ الاكرم یا اللّه. . . .

پروردگارا! دلهای ما را به نور ایمان منوّر بگردان، ما را آشنا به معارف و حقایق دین مقدس اسلام بفرما.

پروردگارا! توفیق تبعیت از كتاب اللّه و سنّت رسول اللّه عنایت بفرما.

پروردگارا! توفیق عنایت كن كه روش ما، سیره ی ما، روش پیغمبر و روش علی و آل علی باشد.

پروردگارا! نیتهای ما را، روحهای ما را، دلهای ما را پاك و خالص بگردان، به مسلمین بیداری عنایت بفرما.

پروردگارا! اموات ما را مشمول عنایت و مغفرت خودت قرار بده.

رحم اللّه من قرأ الفاتحة مع الصلوات

---