وقتی انسان در مطلبی دقت می كند و به آن توجه دارد و بعد آگاهانه سراغ آیات قرآن راجع به آن مطلب می رود و در آنها تدبّر می كند، می بیند چه نكاتی از آیات قرآن استفاده می كند! در هر موضوعی همین طور است. از آن جمله است موضوع تبلیغ.

قرآن كریم سبك و روش و متد تبلیغ را یا خودش مستقیماً و یا از زبان پیغمبران بیان كرده است. یكی از چیزهایی كه قرآن مجید راجع به سبك و روش تبلیغ روی آن تكیه كرده است كلمه ی «اَلْبَلاغُ اَلْمُبِینُ» *است، یعنی ابلاغ و تبلیغ واضح، روشن، آشكارا. مقصود از این واژه ی روشن و آشكارا چیست؟ مقصود مطلوب بودن، سادگی، بی پیرایگی پیام است به طوری كه طرف در كمال سهولت و سادگی آن را فهم و درك نماید.

مغلق و معقّد و پیچیده و در لفّافه سخن گفتن و اصطلاحات زیاد به كار بردن و جملاتی از این قبیل كه «تو باید سالهای زیاد درس بخوانی تا این حرف را بفهمی» درتبلیغ پیامبران نبود. آنچنان ساده و واضح بیان می كردند كه همان طور كه بزرگترین علما می فهمیدند و استفاده می كردند، آن بی سوادترین افراد هم لااقل در حد خودش و به اندازه ی ظرفیت خودش استفاده می كرد (نمی خواهم بگویم همه در یك سطح استفاده می كنند) .

یك نفر مبلّغ و پیام رسان كه می خواهد از زبان پیغمبران سخن بگوید و مانند پیغمبران حرف بزند و می خواهد راه آنها را برود، باید بلاغش بلاغ مبین باشد. این، یك جهت در معنی «مبین» . البته در اینجا احتمالات دیگری هم هست (و جمع میان اینها یعنی اینكه همه ی اینها درست باشد هم ممكن است) . یكی از این احتمالات در معنی كلمه ی «مبین» بی پرده سخن گفتن است؛ یعنی پیامبران نه فقط مغلق و پیچیده و معقّد سخن نمی گفتند، بلكه با مردم بی رودربایستی و بی پرده حرف می زدند. سخن خود را با گوشه و كنایه نمی گفتند. اگر احساس می كردند مطلبی را باید گفت، در نهایت صراحت و روشنی به مردم می گفتند. [مثلاً می گفتند] «أَ تَعْبُدُونَ ما تَنْحِتُونَ؟ » [1]آیا تراشیده های خودتان را دارید عبادت می كنید؟

---