در مقدمه ی بررسی تاریخ عاشورا می گوید: حدیث صحیحی است در كافی به سند بسیار معتبر از ضُرَیْس كِنانی، گوید كه «حُمران بن اَعْیَن شیبانی به امام باقر علیه السلام عرض كرد: قربانت گردم، ملاحظه می فرمایید آنچه را در زندگی امیر المؤمنین علیه السلام و حسنین علیهما السلام واقع شد از خروج و نهضت و جهاد فی سبیل اللّه و آنچه بدان گرفتار شدند از كشته شدن به دست جبّاران و مغلوبیت و آنچه بر سرشان آمد تا بالأخره كشته شدند و مغلوب گشتند؟ حضرت فرمود: آنچه شد البته خدای تعالی برای ایشان مقدّر كرده بود و خود حكم كرده و امضا نموده و حتمی ساخته بود و سپس آن را اجرا كرد، و قیام علی و حسن و حسین علیهم السلام «فَبِتَقَدُّمِ عِلْمِ ذلِكَ اِلَیْهِمْ مِنْ رَسولِ اللّهِ» با سابقه ی علم و دستوری بود كه از رسول خدا به آنها رسیده بود، و هر امامی كه سكوت كرد از روی علم و دستور بود» .

باید به اصل خبر مخصوصاً برای سطر آخر مراجعه شود.