در قمقام صفحات 509- 513 قسمت زیادی از مراثی جنّی ها را به صورت شعر
نقل كرده است. بعید نیست كه این اشعار كه سراسر انتقاد و حنین و تحریك احساسات
است، از طرف علاقه مندان و شیعیان سروده می شده است و چون از طرف حكومت
مجموعه آثار شهید مطهری . ج17، ص: 666
وقت تحت تعقیب قرار می گرفتند، لهذا اشعاری كه می سرودند به نام جنّی منتشر
می كردند كه هم پی گم كرده باشند و هم مردم بهتر حفظ می كردند.
دِعْبِلِ خُزاعی:
زُرْ خَیْرَ قَبْرٍ فِی الْعِراقِ یُزارُ
وَ اعْصِ الْحِمارَ فَمَنْ نَهاكَ حِمارُ
لِمَ لا اَزورُكَ یا حُسَیْنُ لَكَ الْفِدا
قَوْمی وَ مَنْ عَطَفَتْ عَلَیْهِ نِزارُ
وَ لَكَ الْمَوَدَّةُ فی قُلُوبِ ذَوِی النُّهی
وَ عَلی عَدُوِّكَ مَقْتَةٌ وَ دَمارُ
یَا ابْن الشَّهیدِ وَ یا شَهیداً عَمُّهُ
خَیْرُ الْعُمومَةِ جَعْفَرُ الطَّیّارُ
[1]
شعر آخر جزء اشعاری است كه می گفتند جنّیان سروده اند. (قمقام، صفحه ی 512)
[1] . [بهترین قبری را كه در عراق زیارت می شود زیارت كن، و مركب خویش بران و هركه تو را بازداشت او چهارپایی بیش نیست. ای حسین چرا تو را زیارت نكنم كه خویشانم و همه ی بازماندگان نزار فدای تو باد. تو را در دلهای خردمندان محبتی است، و خشم و تباهی بر دشمن تو باد. ای فرزند شهید وای كه عموی تو بهترین عموها جعفر طیّار نیز شهید است. ]