امام صادق علیه السلام شیخ الائمه است، از همه ی ائمه ی دیگر عمر بیشتری نصیب ایشان شد، شصت و پنج ساله بود كه از دنیا رحلت فرمود. عمر نسبتا طویل آن حضرت و فتوری كه در دستگاه خلافت رخ داد كه امویان و عباسیان سرگرم زد و خورد با یكدیگر بودند فرصتی طلایی برای امام به وجود آورد كه بساط افاضه و تعلیم را بگستراند و به تعلیم و تربیت و تأسیس حوزه ی علمی عظیمی بپردازد، جمله ی «قال الصادق» شعار علم حدیث گردد، و به نشر و پخش حقایق اسلام موفق گردد. از آن زمان تا زمان ما هركس از علما و دانشمندان اعم از شیعی مذهب و غیره كه نام آن حضرت را در كتب و آثار خود ذكر كرده اند با ذكر حوزه و مدرسه ای كه آن حضرت تأسیس كرد و شاگردان زیادی كه تربیت كرد و رونقی كه به بازار علم و فرهنگ اسلامی داد توأم ذكر كرده اند؛ همان طوری كه همه به مقام تقوا و معنویت و عبادت آن حضرت نیز اعتراف كرده اند.

شیخ مفید از علمای شیعه می گوید آن قدر آثار علمی از آن حضرت نقل شده كه در همه ی بلاد منتشر شده. از هیچ كدام از علمای اهل بیت آن قدر كه از آن حضرت نقل شد، نقل نشده. اصحاب حدیث نام كسانی را كه در خدمت آن حضرت شاگردی كرده اند و از خرمن وجودش خوشه گرفته اند ضبط كرده اند، چهار هزار نفر بوده اند و در میان اینها از همه ی طبقات و صاحبان عقاید و آراء و افكار گوناگون بوده اند.

محمد بن عبد الكریم شهرستانی، از علمای بزرگ اهل تسنن و صاحب كتاب معروف الملل و النحل، درباره ی آن حضرت می گوید: «هُوَ ذو عِلْمٍ غَزیرٍ، وَ اَدَبٍ كامِلٍ فِی الْحِكْمَةِ، وَ زُهْدٍ فِی الدُّنْیا، وَ وَرَعٍ عَنِ الشَّهَواتِ. » یعنی او، هم دارای علم و حكمت فراوان و هم دارای زهد و ورع و تقوای كامل بود. بعد می گوید مدتها در مدینه بود، شاگردان و شیعیان خود را تعلیم می كرد، و مدتی هم در عراق اقامت كرد و در همه ی عمر متعرض جاه و مقام و ریاست نشد و سرگرم تعلیم و تربیت بود. در آخر كلامش در بیان علت اینكه امام صادق توجهی به جاه و مقام و ریاست نداشت این طور می گوید: «مَنْ غَرَقَ فی بَحْر المَعْرِفَةِ لَمْ یَقَعْ فی شَطٍّ، وَ مَنْ تَعَلّی اِلی ذِرْوَةِ الْحَقیقَةِ لَمْ یَخَفْ مِنْ حَطٍّ. » یعنی آن كه در دریای معارف غوطه ور است به خشكی ساحل تن درنمی دهد، و كسی كه به قله ی اعلای حقیقت رسیده نگران پستی و انحطاط نیست.

كلماتی كه بزرگان اسلامی از هر فرقه و مذهب در تجلیل مقام امام صادقصلوات اللّه علیه گفته اند زیاد است، منظورم نقل آنها نیست، منظورم اشاره ای بود به اینكه هركس امام صادق علیه السلام را می شناسد آن حضرت را با حوزه و مدرسه ای عظیم و پرنفع و ثمر كه آثارش هنوز باقی و زنده است می شناسد. حوزه های علمیه ی امروز شیعه امتداد حوزه ی آن روز آن حضرت است.

سخن در اطراف امام صادق سلام اللّه علیه میدان وسیعی دارد. در قسمتهای مختلف می توان سخن گفت زیرا اولا سخنان خود آن حضرت در قسمتهای مختلف مخصوصا در حكمت عملی و موعظه زیاد است و شایسته ی عنوان كردن است؛ ثانیاً در تاریخ زندگی آن حضرت قضایای جالب و آموزنده فراوان است. بعلاوه احتجاجات و استدلالات عالی و پرمعنی با دهریّین و ارباب ادیان و متكلمان فرق دیگر اسلامی و صاحبان آراء و عقاید مختلف، بسیار دارد كه همه قابل استفاده است. گذشته از همه ی اینها تاریخ معاصر آن حضرت كه با خود آن حضرت یا شاگردان آن حضرت مرتبط است شنیدنی و آموختنی است.