من الان نمی دانم كه حافظ آیا واقعا شیعه است یا سنی، و خیال هم نمی كنم كه كسی به طور قطع بتواند بگوید كه حافظ شیعه بوده است. ولی ما در اشعار حافظ نیز می بینیم [به این مسأله اشاره شده است. ] دو مورد الان یادم هست، یكی آنجا كه می گوید:

و دیگر آن غزل معروفی كه چقدر با حال هم گفته است:

عرایض من در این قسمت كه می خواستم از جنبه ی تاریخی بحث كنم به پایان رسید.

حال بعد از زمان حضرت حجت چه مدعیان كذّابی پیدا خواهند شد، آن هم خودش یك داستانی دارد كه دیگر وارد آن نمی شوم. پایان عرایض خودم را می خواهم به سه مطلب دیگر اختصاص بدهم.

اینكه بعد از آنكه دنیا پر از ظلم و جور شد عدل كلی پیدا می شود مسأله ای به وجود آورده است و آن این كه: بعضی از افراد به اتكاء همین مطلب با هر اصلاحی مخالفند، می گویند دنیا باید پر از ظلم و جور بشود تا یك دفعه انقلاب گردد و پر از عدل و داد بشود. اگر هم به زبان نیاورند، ته دلشان [با اصلاح ] مخالف است. اگر ببینند یك كسی یك قدم اصلاحی برمی دارد ناراحت می شوند. وقتی كه می بینند در جامعه ای در مردم یك علامت توجهی به سوی دیانت پیدا شده واقعاً ناراحت می شوند، می گویند نباید چنین چیزی بشود، باید مرتب بدتر شوند تا حضرت ظهور كنند؛ اگر بنا شود ما یك كاری كنیم كه مردم به سوی دین بیایند ما به ظهور حضرت حجت خیانت كرده و ظهور ایشان را تأخیر انداخته ایم.

آیا واقعاً مطلب از همین قرار است یا نه؟ توضیحی می دهم تا مطلب خوب معلوم شود.