اما مقدمه ی دوم، یعنی اینكه فزونی عدد زن آماده ی ازدواج بر عدد مرد آماده ی ازدواج برای طبقه ی زن تولید «حق» می كند و برای مردان و زنان متأهل ایجاد «وظیفه» .

در اینكه حق تأهل از طبیعی ترین و اصیل ترین حقوق بشری است جای سخن نیست. هر كسی (اعم از زن یا مرد) حق دارد زندگی خانوادگی داشته باشد، از داشتن زن یا شوهر و فرزند بهره مند باشد؛ همان طوری كه حق دارد كار كند، مسكن داشته باشد، از تعلیم و تربیت بهره مند شود، از بهداشت استفاده كند، امنیت و آزادی داشته باشد. اجتماع نه تنها نباید مانعی در راه استیفای این حقوق ایجاد كند، بلكه باید وسیله ی تأمین این حقوق را فراهم سازد.

از نظر ما یك نقیصه ی بزرگ در اعلامیه ی جهانی حقوق بشر این است كه به حق «تأهل» توجهی نكرده است. این اعلامیه از حقوقی مانند حق آزادی و امنیت، حق رجوع مؤثر به محاكم ملی، حق تابعیت و ترك تابعیت، حق آزادی ازدواج با اهل هر نژاد و مذهب، حق مالكیت، حق تشكیل اتحادیه، حق استراحت و فراغت، حق آموزش و پرورش یاد می كند اما از حق تأهل یعنی حق داشتن یك كانون خانوادگی قانونی نامی به میان نمی آورد. این حق مخصوصاً از ناحیه ی زن بیشتر اهمیت دارد، زیرا زن بیش از مرد به داشتن كانون خانوادگی نیازمند است. در مقاله ی 27 گفتیم ازدواج برای مرد از جنبه ی مادی اهمیت دارد و برای زن از جنبه های معنوی و عاطفی. مرد اگر خانواده را از دست بدهد، با فحشاء و رفیقه بازی لااقل نیمی از احتیاجات خود را برمی آورد، اما اهمیت خانواده برای زن بیش از اینهاست.

زن اگر محیط خانوادگی را از دست بدهد، با فحشاء و رفیق بازی نمی تواند به هیچ وجه احتیاجات مادی و معنوی خود را- ولو به حداقل- تأمین كند. حق تأهل برای یك مرد یعنی حق اشباع غریزه، حق همسر و شریك و همدل داشتن، حق فرزند قانونی داشتن. اما حق تأهل برای یك زن علاوه بر همه ی اینها یعنی حق حامی و سرپرست داشتن، حق پشتوانه ی عواطف داشتن.

اكنون پس از اثبات دو مقاله ی بالا:

1. فزونی نسبی عدد زنان بر عدد مردان.

2. حق تأهل یك حق طبیعی بشری است.

نتیجه این است: اگر تك همسری تنها صورت قانونی ازدواج باشد عملاً گروه زیادی از زنان از حق طبیعی انسانی خود (حق تأهل) محروم می مانند. تنها با قانون تجویز تعدد زوجات است- البته با شرایط خاصی كه دارد- كه این حق طبیعی احیاء می گردد.

بر عهده ی زنان روشن بین مسلمان است كه شخصیت واقعی خود را باز یابند و به نام حمایت از حقوق حقه ی زن، به نام حمایت از اخلاق، به نام حمایت از نسل بشر، به نام یكی از طبیعی ترین حقوق بشر، به كمیسیون حقوق بشر در سازمان ملل پیشنهاد كنند كه تعدد زوجات را در همان شرایط منطقی كه اسلام گفته، به عنوان حقی از حقوق بشر به رسمیت بشناسد و از این راه بزرگترین خدمت را به جنس زن و به اخلاق بنمایند. صرف اینكه یك فرمول از جانب شرق آمده و غرب باید از شرق پیروی كند، گناه محسوب نمی شود.