اینجا ما نمی توانیم بگوییم ما چون طرفدار صلحیم با این جنگ مخالفیم. این معنایش این است كه ما طرفدار ذلت هستیم، طرفدار تسلیم هستیم. اشتباه نشود، ایندو با یكدیگر از زمین تا آسمان متفاوتند. صلح معنایش همزیستی شرافتمندانه است؛ اما این، همزیستی شرافتمندانه نیست، همزیستی ای است كه از یك طرف عین بی شرفی است، بلكه از دو طرف عین بی شرفی است؛ از آن طرف بی شرفی تجاوزگری، و از این طرف بی شرفی تسلیم شدن در مقابل ظلم. پس این مغالطه را باید از میان برد. اگر كسی بگوید كه من مخالف جنگم و جنگ مطلقاً بد است، چه جنگی كه تهاجم باشد و چه جنگی كه دفاع و مبارزه با تهاجم باشد، اشتباه كرده است. جنگ تهاجمی قطعاً بد است و جنگ به معنی ایستادگی در مقابل تهاجم قطعاً خوب است و از ضروریات زندگی بشر است.

قرآن هم به این مطلب اشاره بلكه تصریح می كند. در یك جا می فرماید: وَ لَوْ لا دَفْعُ اَللّهِ اَلنّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ لَفَسَدَتِ اَلْأَرْضُ [1](در یك جا می فرماید: لَهُدِّمَتْ صَوامِعُ وَ بِیَعٌ وَ صَلَواتٌ وَ مَساجِدُ یُذْكَرُ فِیهَا اِسْمُ اَللّهِ [2]) اگر خداوند به وسیله ی بعضی از افراد بشر جلو بعضی دیگر را نگیرد خرابی و فساد همه جا را می گیرد. و لهذا تمام كشورهای دنیا نیروی دفاع را برای كشور واجب و لازم می دانند. یك ارتشی كه وظیفه اش جلوگیری از تجاوز است وجودش لازم و ضروری است؛ حال یك كشور ارتش دارد برای تجاوز كردن به دیگران، یكی ارتش دارد برای دفاع. نگویید آن هم كه ارتش دارد و تجاوز ندارد زورش نمی رسد، اگر زور داشته باشد آن هم تجاوز می كند. من به این مطلب كار ندارم. ارتش داشتن برای دفاع، برای هر كشوری واجب است كه آنقدر نیرومند باشد تا جلو تجاوز را بگیرد.

قرآن در این زمینه می گوید: وَ أَعِدُّوا لَهُمْ مَا اِسْتَطَعْتُمْ مِنْ قُوَّةٍ وَ مِنْ رِباطِ اَلْخَیْلِ تُرْهِبُونَ بِهِ عَدُوَّ اَللّهِ وَ عَدُوَّكُمْ [3]تا آن حدی كه می توانید نیرو تهیه كنید، قدرت در سرحدهای خودتان متمركز كنید. رباط از «ربط» است. ربط یعنی بستن، رباط الخیل یعنی اسبهای بسته. این تعبیر از آن جهت ذكر شده كه در زمان قدیم قدرت را بیشتر اسب تشكیل می داد. البته هر زمانی شكل خاصی دارد. قرآن می گوید برای اینكه رعب شما در دل دشمن قرار بگیرد و دشمن خیال تجاوز به ساحت شما را در دماغ خودش راه ندهد نیرو تهیه كنید و نیرومند باشید.

---