عده ای می گویند و درست هم می گویند كه دفاع از انسانیت هم دفاع است، و لهذا كسانی كه به عنوان امر به معروف و نهی از منكر قیام می كنند قیامشان مقدس است. ممكن است كسی از نظر شخص خودش مورد تجاوز قرار نگیرد، خیلی هم محترم و معنون باشد و همه ی وسایل هم برایش فراهم باشد، از نظر ملت هم یعنی حقوق مادی ملت مورد تجاوز قرار نگرفته باشد ولی از نظر ایده های انسانی حقی مورد تجاوز قرار گرفته باشد، یعنی در جامعه ای كه زندگی می كند حقوق مادی آن مردم و حقوق شخصی مادی خودش مورد تجاوز نیست، اما یك امری كه به بشریت یعنی به مصلحت بشریت تعلق دارد مورد تجاوز است، یعنی آنجا كه خوبیها و بدیها دو دسته می شوند و دسته خوبیها باید در اجتماع برقرار بشود و دسته بدیها باید از اجتماع برود، حال در این شرایط اینچنین شخصی اگر دید كه معروفها به جای منكرها نشسته اند و منكرها به جای معروفها نشسته اند و به عنوان امر به معروف و نهی از منكر قیام كرد، از چه دارد دفاع می كند؟ از حق شخص خودش؟ نه.

از حق اجتماع به معنای حق مادی ملت خودش؟ باز هم نه، به حق مادی مربوط نیست. از یك حق معنوی كه به هیچ قوم و ملتی اختصاص ندارد دفاع می كند. آن حق معنوی به انسانها تعلق دارد. آیا ما این جهاد را باید محكوم كنیم یا باید مقدسبشماریم؟ البته باید مقدس بشماریم چون دفاع از حقوق انسانهاست.