حالا از اینجا ما وارد یك مطلب دیگر می شویم و آن مطلب این است: آیاجنگیدن برای آزادی دعوت جایز است و یا جایز نیست؟ جنگیدن برای آزادی دعوت یعنی چه؟ یعنی ما می گوییم كه ما باید آزاد باشیم كه عقیده و فكر خاصی را در میان هر ملتی تبلیغ كنیم، تبلیغ نه به معنای امروزی كه پروپاكاند كردن است بلكه به این معنی كه بیان كنیم. چه به عنوان اینكه ما آزادی را یك حق عمومی و انسانی بدانیم و چه به عنوان اینكه توحید را یك حق عمومی انسانی بدانیم و یا به عنوان اینكه هر دو را یك حق عمومی انسانی بدانیم این امر جایز است. حالا اگر مانعی برای دعوت ما پیدا شود، ببینیم یك قدرتی آمده مانع می شود و می گوید من به شما اجازه نمی دهم، شما می روید افكار این مردم را خراب می كنید (می دانید كه غالب حكومتها فكر خراب را آن فكری می دانند كه اگر پیدا بشود مردم، دیگر مطیع این حكومتها نیستند) آیا با حكومتها كه مانع نشر دعوت در میان ملتها هستند جایز است جنگیدن تا حدی كه اینها سقوط كنند و مانع نشر دعوت از میان برود یا نه؟ .

بله این هم جایز است، این هم باز جنبه دفاع دارد، این هم جزء آن جهادهایی است كه ماهیت آن جهادها در واقع دفاع است.