مسئله دیگر اساساً فلسفه ی ممنوعیت رباست. اصلاً چرا ربا ممنوع است؟ در این مسئله هم چندان وحدت نظری میان افراد نبود. آن طور كه من از بیانات آقای مهندس بازرگان استفاده كردم ایشان در مسئله ممنوعیت ربا بیشتر تكیه شان روی روش ظالمانه ی بانكهاست؛ یعنی راجع به اینكه اساساً اگر كسی سرمایه ای را در اختیار دیگری قرار دهد- ولو به صورت قرض- و بخواهد سودی بگیرد، خود این عمل فی حدذاته چه كم و چه زیاد یك عمل ظالمانه است، چیزی در بیانات ایشان احساس نكردم. اگر هم ربا را قبول نمی كنند، به اصطلاح به عنوان یك تعبّد شرعی قبول نمی كنند اما اینكه آیا خود این كار- نه به آن روش ظالمانه ی بانكها با آن سختگیریها بلكه به روش آسانتر- غیر طبیعی هست یا نه، مورد بحث واقع نشد. اگر كسی پولی را به عنوان قرض با سود بسیار كمی در اختیار دیگری قرار دهد، آیا این كار فی حدذاته قطع نظر از اینكه شارع منع كرده، یك كار نامشروع و غیرطبیعی و ظالمانه است یا ممنوعیتی ندارد؟ .

آقای دكتر. . . در بیانات خود تكیه شان روی كلمه ی استثمار بود كه اساساًرباخواری استثمار است. خوب این بیان را اگر قبول كنیم، استثمار كمش یا زیادش ممنوع است. فرق نمی كند، همین قدر كه استثمار و بهره كشی شد جایز نیست. ولی ایشان توضیح زیادی در اطراف این مطلب ندادند كه چرا ربا گرفتن استثمار است.