آقای مهندس طاهری توجیه سومی دارند كه البته دیگران هم گفته اند. ایشان در اینكه ربا نمی تواند سود طبیعی باشد، تكیه شان روی ماهیت پول است نه ماهیت سرمایه. آقای بهشتی تكیه شان روی ماهیت سرمایه است اعم از اینكه سرمایه پول باشد یا كالا. می گویند اصلاً سرمایه نمی تواند سود داشته باشد. ما تكیه مان روی ماهیت قرض بود، گفتیم نوع قرض نمی تواند سود داشته باشد. آقای مهندس طاهری تكیه شان روی ماهیت پول است كه پول اساساً نمی تواند سود داشته باشد نه كالا، به این معنی كه می گویند اساساً ارزش پول نه ارزش واقعی است و نه ارزش مبادله ای، و مقصودشان از ارزش واقعی چیزهایی است كه برای زندگی انسان ضروری است ولی قابل مالكیت و مبادله نیستند مثل هوا و نور. اینها را می گویند دارای ارزش واقعی است. و مقصودشان از ارزش مبادله ای، اشیائی است كه برای انسان مفید است و قابل مالكیت و نقل و انتقال می باشد و دست انسان در تهیه ی آن به كار افتاده، مثل همه ی كالاهای ساخته شده. ولی پول را می گویند نه ارزش واقعی دارد و نه ارزش مبادله ای، یك امر قراردادی است. یك ارزش قراردادی برای آن قائل شده اند برای تسهیل مبادلات. شاید قدیمترین بیانی كه در همین زمینه به این شكل ابراز شده متعلق به غزالی است كه در تفسیر المیزان هم از او نقل شده است. اساساً بشر احتیاج داشته به مبادله میان كالای زاید بر احتیاجش كه تولید كرده و كالای مورد احتیاجش كه در دست دیگران بوده است. مثلاً گندم دارد و پارچه می خواهد.

ناگزیر باید گندم با پارچه مبادله شود. اما اگر همیشه تولیدكننده ی گندم و تولیدكننده ی پارچه بخواهند همدیگر را پیدا كنند كه هریك به كالای دیگری احتیاج داشته باشدمواجه با مشكلاتی خواهند شد. برای رفع این مشكلات بعدها كه جامعه اندكی تكامل پیدا كرد، چیزی را پیدا كردند كه واسط و رابط باشد و به آن ارزش دادند برای اینكه مبادلات را آسان كند، و آن پول است. [آقای مهندس طاهری ] می گویند پول از آن جهت كه پول است در واقع سرمایه نیست، یك امر قراردادی است و امر قراردادی نمی تواند سود داشته باشد. حالا اگر لازم باشد، عبارت خود ایشان را می خوانم كه جامعتر باشد.