مشكل دیگر كه این هم مشكلی نیست و فقط موضوع را باید طرح كرد این است كه در معاملات، همان طور كه عوضین باید مشخص و معین باشند، اگر زمان در آن دخالت دارد زمان هم باید مشخص باشد و نمی تواند مجهول باشد. مثلاً در بیع، زمان دخالت ندارد ولی در اجاره زمان دخالت دارد. در هرجا كه زمان دخالت دارد، مدت از اول تا به آخر باید مشخص باشد. اگر مدت مشخص نباشد، باز معامله می شود مجهول. مثلاً در مهمانخانه ها اغلب این طور است كه مسافر می پرسد شبی چند؟ می گویند شبی مثلاً پنجاه تومان. ولی مسافر معین نمی كند كه این اتاق از حالا تا كی در اجاره ی من است. مدتی را كه اجاره میان موجر و مستأجر برقرار است و درتمام آن مدت او مالك منفعت آن اتاق است كه از آن استفاده كند، معین نمی كند.

فقط این مقدار را معین می كند كه هرقدر ماندم شبی پنجاه تومان می دهم. این اجاره از نظر شرعی باطل است، یعنی اجاره ی صحیحی نیست و به همین جهت اثرش در اینجا ظاهر می شود كه اگر بعد میان صاحب هتل و این مسافر اختلاف شود، آن قراردادی كه بسته اند هیچ اساسی ندارد؛ یعنی دیگر شبی پنجاه تومان میزان نیست چون آن قرارداد باطل بوده، بلكه اجرت المثل میزان است. اگر واقعاً اجرت المثل آن اتاق شصت تومان باشد باید شصت تومان بدهد و اگر چهل تومان باشد چهل تومان و لهذا اگر در آخر تراضی نشود، شبهه دارد.

بیمه هم جزء معاملاتی است كه زمان در آن دخالت دارد، مدتش باید مشخص باشد. اگر زمان بیمه مشخص نباشد، باطل است. از جمله خصوصیات بیمه مشخص بودن زمان آن است.