از اینجا راه مسئله بیمه ی شخص ثالث باز می شود. چون در بیمه ی شخص ثالث نیزظاهراً مسئله تقصیر مطرح نیست. در باب اتلاف حتی اینكه اتلاف به عمد بوده یا به سهو نیز مطرح نیست. همینقدر كه این كار انجام شده باشد كافی است. بنابراین اگر دو نفر با اتومبیل در مسیری عبور می كنند و یكی از مسیر خود منحرف شده و به دیگری بزند و خسارتی بر او وارد كند، اگر تشخیص عرف این باشد كه اتلاف كننده این است، شرعاً مسؤول است و تا وقتی شرعاً مسؤول باشد بیمه اش هم اشكالی ندارد، بیمه ای است در زمینه ی مسؤولیتهای شرعی.

می گویند بیمه شامل خساراتی كه شخص عمداً وارد می كند نمی شود. این حرف درست است. شامل خساراتی می شود كه خَطَئی باشد. اما یك شقّ سومی هم داریم.

آیا این شقّ سوم از نظر بیمه عمدی شمرده می شود یا خطئی؟ و در نتیجه آیا بیمه شامل آن می شود یا نه؟ این مسئله را، هم از جنبه ی حقوقی و هم از جنبه ی قضایی مطرح كرده اند؛ یعنی این مسئله، هم در باب غصب مطرح می شود و هم در باب قصاص و دیات، و آن این است كه گاهی انسان مستقیماً منشأ اتلاف مالی یا وقوع جنایتی می شود خواه عمدی باشد و خواه خطئی. مثلاً فردی سنگی برمی دارد و به قصد فرار دادن گربه ای پرتاب می كند. اتفاقاً سنگ به سر كسی می خورد و سر او می شكند.

اینجا اگرچه عمل او خطئی و غیرعمدی بوده ولی به هر حال مستقیماً انجام داده است. در مقابل، گاهی انسان خسارتی را غیر مستقیم وارد می كند. مثل اینكه فردی خانه ای می سازد و سر تیرآهن را از دیوار خانه اش بیرون می گذارد. فرد دیگری كه می آید از آنجا عبور كند، سرش به این آهن می خورد و می شكند. این در صورتی است كه دیه وارد بشود. یا فرض كنید حمّالی باری از بلور بر پشت دارد و سرش پایین است و بدون توجه می آید از آنجا بگذرد. آن آهن به بلورها می خورد و می شكند. در این مورد چطور؟