گروهی بوده اند در یونان قدیم كه اینها را كلبیّون می گویند. اینها در اخلاق توصیه
می كردند به دنائت و پستی، و هرچه انسان خودش را بیشتر پست می كرد از نظر
اینها اخلاقی تر بود. و در غیر كلبیّون هم چنین افرادی در دنیا بوده اند. در اخلاق
صوفیانه ما نیز چنین كلماتی هست ولی نه زیاد، چون اینها متأثر از اخلاق اسلامی
هستند و از عزت و كرامت نفس هم زیاد گفته اند. هرچه باشد اینها هم گروهی از
بشر هستند، اشتباهاتی در حرفهایشان هست. گاهی در اخلاق صوفیانه ما ضد این
تعبیر اسلامی دیده می شود. اساسا گروهی از متصوّفه پیدا شدند كه اینها را ملامتیان
یا ملامیّه می گفتند. ملامیّه روششان این بود كه می گفتند برای اینكه نفس امّاره را
ذلیل كنیم باید هرچه می توانیم خودمان را در نظرها خاكسار بكنیم
[1]، كسی برای ما
ارزشی قائل نباشد و در واقع عزت نفس را از دست بدهیم.
[1] - . شاید درویشهای خاكساری هم كه الآن می گویند- لااقل این اسم- از همان زمان مانده.