در اینجا چند حدیث برای شما می خوانم تا مشخص شود كه اسلام چگونه جبن و ضعف و ترس را محكوم، و قوّت و قدرت را ستایش كرده است. اما آن قوّت و قدرتی كه اسلام ستایش می كند هرگز سر از فلسفه ی نیچه در نمی آورد.

پیغمبر اكرم صلی الله علیه و آله فرمود [1]:

لا یَنْبَغی لِلْمُؤْمِنِ اَنْ یَكونَ بَخیلاً وَ لا جَباناً [2].

دو چیز برای مؤمن سزاوار نیست: یكی بخل (اینكه پول به جانش بسته باشد) و دیگری ترس (ترسو بودن) .

مؤمن ترسو نیست، شجاع و قوی است. پیغمبر اكرم صلی الله علیه و آله در دعای خودش می فرمود:

اَللّهُمَّ اِنّی اَعوذُ بِكَ مِنَ الْبُخْلِ وَ اَعوذُ بِكَ مِنَ الْجُبْنِ [3].

خدایا از دو چیز به تو پناه می برم: بخل و امساك، و جبن و ترس.

علی علیه السلام درباره ی مؤمن می فرماید:

اَلْمُؤْمِنُ نَفْسُهُ اَصْلَبُ مِنَ الصَّلْدِ [4].

مؤمن روحش از سنگ خارا سخت تر و محكمتر است.

امام صادق علیه السلام فرمود:

اِنَّ اللّهَ عَزَّ وَ جَلَّ فَوَّضَ اِلَی الْمُؤْمِنِ اُمورَهُ كُلَّها وَ لَمْ یُفَوِّضْ اِلَیْهِ اَنْ یَكونَ ذَلیلاً. .

خدا اختیار مؤمن را در هر چیز به خود او داده است الاّ در یك چیز، و آن اینكه خوار و ذلیل و «توسری خور» باشد.

اَما تَسْمَعُ قَوْلَ اللّهِ تَعالی یَقولُ: وَ لِلّهِ الْعِزَّةُ وَ لِرَسولِهِ وَ لِلْمُؤْمِنینَ؟ .

بعد فرمود: فَالْمُؤْمِنُ یَكونُ عَزیزاً وَ لایَكونُ ذَلیلاً مؤمن همواره عزیز است و هیچ گاه تن به خواری نمی دهد. اِنَّ الْمُؤْمِنَ اَعَزُّ مِنَ الْجَبَلِ مؤمن از كوه بلند پایه تر و منیع تر و عزیزتر است، زیرا لااقل یك تكه از كوه را می توان با كلنگ كَند ولی با هیچ كلنگی نمی شود یك قطعه ی كوچك از روح مؤمن را جدا كرد و روح او را كوچك كرد: اِنَّ الْجَبَلَ یُسْتَقَلُّ مِنْهُ بِالْمِعْوَلِ، وَ الْمُؤْمِنُ لایُسْتَقَلُّ مِنْ دینِهِ شَیْ ءٌ [5].

امام باقر علیه السلام می فرماید: خداوند به مؤمن سه خصلت داده است: عزت در دنیا و آخرت، رستگاری در دنیا و آخرت، وَ الْمَهابَةَ فی صُدورِ الظّالِمینَ و هیبت در سینه ی ستمكاران؛ یعنی مؤمن حالتی دارد كه ستمكار در دل خود از او احساس هیبت می كند.

چون غیرت هم از قوّت است و بی غیرتی از ضعف، احادیث زیادی در این زمینه آمده است. پیغمبر صلی الله علیه و آله فرمود: ابراهیم پیغمبر، غیور بود و من از او غیورتر هستم.

[همچنین فرمود: ] .

جَدَعَ اللّهُ اَنْفَ مَنْ لایَغارُ عَلَی الْمُؤْمِنینَ وَ الْمُسْلِمینَ. .

خدا بینی آن كسی را كه نسبت به مؤمنین و مسلمین غیرت نمی ورزد قطع كند [6] درباره ی سعد غیور فرمود: سعد غیور است و من از او غیورتر هستم و خدا غیور است.

اقبال پاكستانی جمله ی خوبی دارد و گویا آن را در مقابل جمله ی موسولینی گفته است. موسولینی می گوید: «آن كه آهن دارد نان دارد» یعنی اگر می خواهی نان داشته باشی، آهن (یعنی زور و اسلحه) داشته باش؛ آن كه زور دارد نان دارد. اقبال می گوید: آن كه آهن است نان دارد. موسولینی روی اسلحه تكیه می كند: هركه زور مادی دارد، نان دارد. ولی اقبال روی روح و روان تكیه می كند و می گوید: هركسی كه خودش آهن است نان دارد. تعبیر امیرالمؤمنین این بود: نَفْسُ الْمُؤْمِنِ اَصْلَبُ مِنَ الصَّلْدِ روح مؤمن از سنگ خارا سخت تر است. اقبال می گوید: روح مؤمن آهن است. مقصود در همه ی اینها یك چیز است. به هرحال اسلام دعوت به قوّت و قدرت می كند.

ببینید علی علیه السلام در نهج البلاغه چقدر دعوت به قوّت و قدرت كرده است و هرگز ضعف را شایسته ی جامعه ی اسلامی نمی داند. می فرماید:

فَوَ اللّهِ ما غُزِیَ قَوْمٌ قَطُّ فِی عُقْرِ دارِهِمْ اِلاّ ذَلّوا [7].

[سوگند به خدا هرگز با قومی در میان خانه شان جنگ نشده مگر آنكه ذلیل و مغلوب گشته اند. ] .

یا در جای دیگری می فرماید:

وَ لا یَمْنَعُ الضَّیْمَ الذَّلیلُ وَ لا یُدْرَكُ الْحَقُّ اِلاّ بِالْجِدِّ [8].

هرگز آدم زبون نمی تواند با ظلم مبارزه كند و جلو ظلم را بگیرد، و هرگز به حق نمی توان رسید مگر با جدیت و كوشش

---