به طور كلی رحم، مهربانی و ترحم امری است كه همیشه در اسلام مطرح است. این داستان را شنیده اید كه مردی از اشراف جاهلیت خدمت رسول اكرم صلی الله علیه و آله آمد و دید كه ایشان یكی از فرزندانشان را روی زانوی خودشان نشانده اند و او را می بوسند و می بویند و به او محبت می كنند. رو كرد به پیغمبر صلی الله علیه و آله و گفت: من ده تا بچه دارم و هنوز در عمرم هیچ كدامشان را یك بار هم نبوسیده ام [1]. در یكی از روایاتی كه در این زمینه آمده، نوشته اند: فَالْتَمَعَ وَجْهُ رَسولِ اللّهِ پیغمبر اكرم از این حرف چنان ناراحت و عصبانی شد كه صورت مباركش قرمز شد و لمَعان [2]پیدا كرد و فرمود:

مَنْ لایَرْحَمْ لایُرْحَمْ [3]آن كه نسبت به دیگری رحم نداشته باشد، خدا هم به او رحم نخواهد كرد. بنا به نقل دیگری فرمود: اگر خدا رحم را از دل تو كنده است، من چه كنم؟ ! .

در این زمینه اخبار و روایات و احادیث زیادی داریم. زندگی امیرالمؤمنین علیه السلام خود بهترین نمونه است و علی علیه السلام اساساً مجسمه ی رحمت و مهربانی است؛ در مقابل ضعیف كه قرار می گیرد، دریای رحمت و محبت علی علیه السلام به جوش می آید

---