داستانی از اصحاب حضرت رسول اكرم صلی الله علیه و آله نقل كرده اند كه مربوط به جنگ موته است و واقعاً حیرت افزاست. این را نمونه ای از ایثار می گویند. در جنگ موته عده ای مجروح افتاده بودند. وقتی خون از بدن مجروح می رود و بدن احتیاج به خون جدید پیدا می كند، طبیعتْ تشنگی را غالب می كند، چون بدن برای اینكه خون جدید بسازد احتیاج به آب دارد و لهذا خود مجروح بودن و رفتن خون زیاد از بدن تشنگی آور است. مردی ظرف آبی را برداشت و در میان مجروحین مسلمان حركت كرد تا اگر مجروحی را پیدا كند كه احتیاج به آب دارد، به او آب بدهد. به یكی از مجروحین رسید و دید تشنه است. آمد به او آب بدهد اما او به یك نفر دیگر اشاره كرد، یعنی آب را به او بده كه او از من مستحق تر است. سراغ نفر دوم رفت ولی او هم یك نفر دیگر را سراغ داد و گفت: سراغ او برو كه از من مستحق تر است. رفت سراغ او، دید كه مرده است. برگشت سراغ دومی، دید او هم مرده است. رفت سراغ اولی، دید او هم مرده است. این را ایثار و از خودگذشتگی می گویند؛ یعنی در نهایت احتیاج خود، دیگران را بر خود مقدم داشتن.