هدف سوم: فَیَأْمَنَ الْمَظْلومونَ مِنْ عِبادِكَ. آنجا كه رابطه ی انسان با انسان رابطه ی ظالم و مظلوم است، رابطه ی غارتگر و غارت شده است، رابطه ی كسی است كه از دیگری امنیت و آزادی را سلب كرده است، هدف ما این است كه مظلومان از شر ظالمان نجات پیدا كنند. در آن فرمانی كه به مالك اشتر نوشته است، جمله ای دارد كه عین آن در اصول كافی هم هست، به او می فرماید: مالك! تو باید به گونه ای حكومت كنی كه مردم تو را به معنی واقعی تأمین كننده ی امنیتشان و نگهدار هستی و مالشان و دوست عزیز خودشان بدانند نه یك موجودی كه خودش را به صورت یك ابوالهول درآورده و همیشه می خواهد مردم را از خودش بترساند، با عامل ترس می خواهد حكومت كند. بعد فرمود: من این جمله را از پیغمبر «غَیرَ مَرَّةٍ» (یعنی نه یك بار بلكه مكرر) شنیدم [1] كه: لَنْ تُقَدَّسَ اُمَّةٌ حَتّی یُؤْخَذَ لِلضَّعیفِ حَقُّهُ مِنَ الْقَوِیِّ غَیْرَ مُتَعْتَعٍ [2]. پیغمبر فرمود: هرگز امتی [3]، جامعه ای به مقام قداست (مقامی كه قابل تقدیس و تمجید باشد كه بشود گفت این جامعه جامعه ی انسانی است) نمی رسد مگر آن وقت كه وضع به این منوال باشد كه ضعیف حقش را از قوی بدون لكنت كلمه بگیرد؛ وقتی ضعیف در مقابل قوی می ایستد لكنتی در بیانش وجود نداشته باشد. این جمله شامل دو مطلب است: یكی این كه مردم به طور كلی روحیه ی ضعف و زبونی را از خود دور كنند و در مقابل قوی (هر اندازه قوی باشد) شجاعانه بایستند، لكنت به زبانشان نیفتد، ترس نداشته باشند- كه ترس از جنود ابلیس است- و دیگر این كه اصلا نظامات اجتماعی باید طوری باشد كه در مقابل قانون، قوی و ضعیفی وجود نداشته باشد. پس علی علیه السلام می گوید در برنامه ی حكومت اسلامی ما «فَیَأْمَنَ الْمَظْلومونَ مِنْ عِبادِكَ» خدایا بندگان ستمدیده ی تو در امنیت قرار گیرند، چنگال ستمگر را قطع كنیم.

---